Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Μαύρο στους (Νο3)...

- Σε όσους από την ώρα που ξυπνάνε μου κοτσάρουν το blue tooth hands free στο αυτί και για το υπόλοιπο της ημέρας έχουν και αυτή την μαλακία στο αυτί. Ακόμα και στο μετρό που δεν έχει σήμα...Σιγά ρε μεγάλε πολυάσχολε επιχειρηματία, σιγά μη χάσεις καμμιά κληση και δεν προλάβεις να πουλήσεις τις μετοχές... Αλήθεια όταν φτιάχνεις το μαλλί σου στον καθρέφτι φτιάχνεις και το blue tooth; Μάλλον έχει καταντήσει μέρος του look όπως τα γυαλιά στο κεφάλι το χειμώνα ένα πράγμα...

- Στις γκόμενες που οδηγούν κάτι τζιπάρες το πρωί και μου μιλάνε και στο τηλέφωνο, ενώ παράλληλα δεν χάνουν ευκαιρία να τονίσουν το eye-liner καθ' οδών(!) Καλά εδώ υπάρχουν πολλές κατηγορίες. Μια απο τις πιο τραγικές είναι αυτές που πάνε το παιδί σχολείο - λες και εμείς πάθαμε τίποτα που πηγαίναμε με τα πόδια- και οδηγούν λες και είναι μόνες τους στο δρόμο αφήνοντας 50 μέτρα απόσταση απο τον μπροστινό (ενώ ο αγχωμένος κακομοίρης από πίσω βιάζεται να πάει στη δουλειά του). Άσε που εδώ καλά καλά δεν μπορούν να κουμαντάρουν Aygo/Smart μου θέλουν και τριαξονικό... Ξέρω ακούγεται γραφικό, αλλά δεν πας να πλύνεις κανά πιάτο κυρά μου. (Δεν είναι όλες οι γυναίκες έτσι προς Θεού - ε, ποιού(;) -, αλλά δυστυχώς είναι η πλειοψηφία).

- Στους βλάχους/απολίτιστους που στέκοντε αριστερά στις σκάλες του μετρό. ΟΚ, υπάρχουν και αυτοί που το κάνουν από αντίδραση/άρνηση προβατοποίησης κτλ., αλλά δεν έχουν δίκιο. Μπορεί εσύ ρε μεγάλε να μην αγχώνεσαι και μαγκιά σου, εντάξει, αλλά εγώ ο ποταπός προλετάριος για κάτι βιάζομαι, κάνε στην άκρη γαμώ... Στην ίδια κατηγορία (του βλάχου/απολίτιστου) ανήκουν και αυτοί που ορμούν στο βαγόνι του μετρό, πριν καλά καλά ανοίξουν οι πόρτες. Κάτσε να κατέβει ο κόσμος ρε σκατοκέφαλε, ΖΩΟ!

- Στον Πεσέιρο. Δεν μπορείς να παίζεις με 3 αμυντικά χάφ ρε μεγάλε, πόσο μάλλον όταν ο ένας εξ' αυτών είναι ο Τζιόλης. Έλεος πια!

- Σ' όλους όσους ενδίδουν στις πιέσεις των αφεντικών και δουλεύουν υπερωρίες και σαββατοκύριακα...Μας χαλάτε την πιάτσα ρε παιδιά, συνέθελτε λίγο να 'ούμ...Τι κάνετε, ζωή δεν έχετε, τι φοβάστε(;)! Χωρίς εμάς δεν υπάρχει εταιρία, δεν υπάρχει οικονομία, δεν υπάρχει τίποτα. Μπορούμε να διαμορφώσουμε τους κανόνες του παιχνιδιού εμείς αρκεί να δράσουμε οργανωμένα. Όχι κατά κάποιου, αλλά υπέρ. Υπέρ της ζωής μας. Ξυπνήστε ρεε!

- Στον Τζίγκερ Γ. Καρκινογιάννη, στους Φασίστες και στους Εθνικιστές, έτσι απλά.

Αυτά με έχουν εξοργίσει τώρα τελευταία που λέτε...

1 σχόλιο:

mk είπε...

Εντάξει φίλε... Όλα καλά. Άλλωστε, "'κείνο που με τρώει, 'κείνο που με σώζει". Είναι συμπαντικά αξιοπερίεργο, αλλά χάρη στον ιδιότυπο ωφελιμισμό του, ο Έλληνας έχει επιβιώσει... και έχει επιβιώσει... και έχει επιβιώσει... Ούτε Duracell να είχε!
Bei der Gelegenheit, μόνο για τον Πεσέιρο δεν έχω γνώμη, καθ'ότι είμαι άσχετος από ποδοσφαιρικά. Στα υπόλοιπα, μαζί σου...